sep
20
19 augustus 2011
Ik heb een video’tje gemaakt waarmee ik laat zien hoe het proces van stoeien met een idee tot een klaar werkstuk verlopen is.
Het betreft een mondriaan-achtige spiegel. Het heet “van eenvoud naar essentie”, waarbij speelt: minder is meer!
Je kunt de video vinden in de groep mathematisch en dan onder het object “van eenvoud naar essentie”
Als je zou vragen waarom ik dat spiegeltje heb genoemd “van eenvoud naar de essentie” dan geldt het volgende.
Eenvoudiger dan de rechthoek in het begin van de video kan nauwelijks. Van daaruit ga ik zoeken naar lijnenspel en vormen en kleuren. Daarna heb ik weggehaald wat voor mij overbodig was en daardoor stoorde. En toen hield ik over wat voor mij zowel perfect als minimaal is. Ik had daarbij geen beeld vooraf voor ogen maar zag ineens dat dit was wat ik helemaal goed vond.
Wat is de essentie? Een heel compact en diep antwoord hierop is hetvolgende:
Ons lichaam is als een envelop. Daar zit een brief in. Die brief is slechts een medium van een boodschap. En die boodschap is op haar beurt ook slechts een onvolmaakte weergave van communicatie. Communicatie in woorden is slechts een fractie van een fractie van echte communicatie tussen zielen. Nog veel dieper kom je in de buurt van de ziel zelf, de essentie, het zijn (dat is esse in het latijn).
Daarna ben ik opnieuw gaan spelen met dit uitgangspunt en wilde de gulden snede erbij hanteren.
De gulden snede is net zoiets wonderlijks als het getal Pi.
Een wiskundige zou kunnen bewijzen dat het ontwerp niet exact in een rechthoek met de gulden snede past, en dat klopt: ik heb een minieme concessie moeten doen.
|
|
Followsep
13
Vermoeide kinderbeentjes
trappen het fietsje
langs lange korenvelden
en platte groene weiden,
tot voorbij een donkergroene grens
van dennebossen met een enkel ven.
Nog uren ver is het hoge baken
in het midden van de wereld.
sep
02
In bewerking
“In het begin” is een Flash video die is gebaseerd op mijn gelijknamig glas-in-lood paneel.
sep
01
28 mei 2011
De schijn van de dood.
Achter het leven staat de dood na de pijn,
Maar dat is slechts een beperkte schijn.
Onze ogen zien een fractie van een fractie,
En de oren horen nog minder dan dat.
Ons brein loop over van aktie,.jpg)
Maar de gedachten vullen een rommelig vat.
Met apparaten proberen we wat te meten,
En denken dan meer te weten.
We menen dat we levende wezens zijn,
Met een aan alles superieur brein.
Maar niets weten we van het tijdloze,
Niets van het non-lokaal eindeloze
En toch, zo met ons heel beperkte zijn,
Menen we met de wijsheid behept te zijn:
Dat er na het leven de dood is en niets dan dat.
We moeten toch verstandiger zijn op ons pad.
[embedplusvideo height=”365″ width=”450″ standard=”http://www.youtube.com/v/8gKpp8TOirQ?fs=1″ vars=”ytid=8gKpp8TOirQ&width=450&height=365&start=&stop=&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=&notes=” id=”ep7000″ /]
