Ik ging naar Sevilla in Spanje en zocht mijn vriend Juan op. We dronken een glas wijn en nog een en laat gingen we een beetje beschonken naar bed. ’s Nachts droomde ik dat we samen bij Gibraltar overstoken en een lange rit door Marokko maakten.
We kwamen in een stad langs de kust en gingen er op verkenning.
We gingen in die stad over heuvels en over een pad dat hoog op de rotsen boven de oceaan uitkeek. We daalden weer af en zagen een ommuurde binnenplaats waar opgewonden geluiden vandaan kwamen. We gingen er naar binnen.
Op die binnenplaats waren jonge mannen enthousiast een spel aan het beoefenen.
De speelruimte was pakweg 12 bij 15 meter. Er liep een gladde baan in een U-vorm overheen. In de bocht van die U was een helling aangebracht van ongeveer 30 graden. Zoals bij een wielercircuit.
De spelers gooiden een grote zware bal van wel 50 centimeter diameter over die baan. Bij de bocht ging de bal met de helling omhoog en na die bocht rolde de bal verder over de tweede poot van de U. Op het einde van die tweede poot was er in het midden een poortje van 60 centimeter. Als je heel precies had gegooid kon die bal daar doorheen rollen. Dan had je een punt. Meestentijds lukte dat niet. Als de bal naar de buitenkant van de U-vorm rolde kwam hij aan in een groot gat en was beurt van de deelnemer voorbij. Als de bal niet door dat grote gat ging en ook niet door het poortje waar je een punt verdiende, rolde de bal terug naar de speler. Hij mocht dan opnieuw gooien, hij had geen punt maar wel een nieuwe kans, tot vier keer toe. Als de speler een punt had gescoord mocht hij opnieuw beginnen en doorgaan totdat hij vier keer achter elkaar gemist had. Als de bal buiten de baan rolde was de speler natuurlijk ook af.
Twee of drie of vier spelers konden zo tegen elkaar spelen. Er was een grote oefening en vaardigheid voor nodig om de bal door het poortje te mikken. Toeschouwers vertelden tegen Juan, ik verstond ze niet, dat dit spel in korte tijd heel populair was geworden en dat er in iedere stad wel enkele banen waren aangelegd, en dat onlangs een landelijke competitie opgezet was. Het spel werd “U-en” genoemd, naar de vorm van de U.
