Het spel was ineens uit de lucht komen vallen. Iedereen speelde het. In de trein, in de bus, op de terrasjes, op het strand, in het park, voor de TV, op het werk. Ze speelden het op de PC, op de Ipad, op hun mobieltje, of met echte kaarten. Het was een kaartspel. Met anderen of alleen, tegen de PC. Al dan niet op internet. Op alle manieren was het mogelijk om het spel te spelen en dus werd het op allerlei plaatsen gedaan. Al snel waren er allerlei speciale communities op internet.
Sudoku was een rage geweest, maar dat was niet te vergelijken met Elles. Het spel heette oorspronkelijk Lucky Strike maar dat werd al gauw Elles genoemd.
Het was eigenlijk een gewoon kaartspel, en in wezen best eenvoudig. Het aantrekkelijke en nieuwe ervan was de afrekening. Dat was niet in punten. Het was op een manier waarop geld verdiend kon worden. Iedere keer als je een slag won verdiende je geld. Er werd gespeeld voor euro’s, maar ook voor tien euro per slag. De computer-versie op internet ging meestal met tientjes. Je moest dan altijd minimaal een tegoed van veertig euro hebben staan om mee te kunnen doen.
De meeste mensen speelden uiteindelijk wel quitte. Ze verloren evenveel keren als dat ze wonnen. Er werd ook de stand bijgehouden: wie vaak won, en vooral wie het meeste had gewonnen. Topscorer was al een hele tijd iemand die met Elles in totaal 25.000 euro via internet had gewonnen.
Dat was zo totdat Moniek mee ging doen. Lang had ze zich geërgerd aan Elles. Iedereen om haar heen was steeds druk bezig met Elles en dan voelde ze zich een beetje buitenstaander. Iedereen om haar heen praatte steeds maar over Elles. Welke de goede strategieën waren, en hoe je de kaarten het beste kon spelen. Spelletjes werden nagespeeld en nog eens herhaald. Eigenlijk hield Moniek niet van dat soort spellen, maar uiteindelijk ging ze toch maar overstag, en ging ze meedoen.
Ze kreeg al gauw de naam van Lucky Moniek want ze won altijd. Na honderd spelletjes had ze er tachtig gewonnen. Die twintig had ze vooral in het begin verloren. De winst was per spel meestal vijf tot vijftien euro. Niemand vond het erg om dat soort bedragen te verliezen want normaliter ging je ’s avonds naar bed met evenveel winst als verlies. Maar nu ging het anders. Van haar beste vriendinnen had Moniek al gauw 250 euro tegoed en van andere vriendinnen had ze ook al veel verdiend. Ze gaf dat geld uit aan leuke kleding en zag er strak uit.
De vriendinnen speelden na enige tijd liever niet meer met haar want ze moesten steeds betalen en dat zat ze niet lekker. Dus ging Moniek overal Lucky Strike spelen waar ze maar de kans kreeg en dat was overal. Waar ze ook kwam waren er mensen met spelkaarten of computers Elles aan het spelen. En na weken spelen was ze vrijwel ongeslagen.
Spelers van Elles
In het spel moeten slagen gehaald worden. Je kunt maximaal twaalf slagen halen en na iedere gehaalde slag wordt de volgende slag duurder. Als je dan eens een slag mist ben je het hele in dat spel opgebouwde saldo kwijt en begint de winst per slag weer op het lage bedrag per slag. Moniek verloor altijd wel een of twee slagen en daardoor haalde ze nooit het maximum. Maar dat was ook bijna onmogelijk.
Na enkele maanden was Moniek er zo bedreven in dat ze dus nooit meer verloor en altijd won. Op internet werd ze topscorer. Er waren ook TV-programma’s die met Elles werkten en de topscoorders werden daar uitgenodigd om tegen elkaar te spelen. Het bedrag per slag was daar honderd euro en daardoor kon je heel veel geld verdienen. Iedere TV-kijker kon in de kaarten van alle spelers kijken en commentatoren legden uit hoe de spelers hun spel speelden. Ze legden uit welke strategie gehanteerd werd en welke verrassende wendingen het spel soms nam.
Moniek won ook op TV alles en de commentatoren zochten zich suf naar de verklaring daarvan. Zij zagen natuurlijk ook welke speelwijze Moniek hanteerde maar toch begrepen zij niet hoe Moniek het klaarspeelde om altijd maar te winnen. Moniek wist dat wel, maar ze hield dat angstvallig voor zich: ze gebruikte haar zesde zintuig! Zij wist van tevoren al hoe het spel zou verlopen en maakte daar gebruik van. Zij doorzag alles en daardoor was Elles voor haar kinderspel en was het voor haar simpel om altijd te winnen. In haar jeugd was ze er zich niet van bewust dat zij dingen zag die anderen niet zagen. Zij dacht vroeger dat iedereen hetzelfde was, maar daar kwam ze wel achter.
Ze verloor nooit en werd rijk. Ze zag er jong en knap uit, altijd in de mooiste kleren. Maar zo rijk als ze werd, zo arm werd ze ook. Haar vriend verliet haar en haar vriendinnen moesten steeds vaker nog vlug ergens heen of nog van alles doen als zij verscheen. Ze zag er leuk uit en kwam in haar mooie nieuwe auto langs de terrasjes waar druk Elles werd gespeeld. Iedereen kende haar op het laatst maar ook had iedereen wel een smoes als zij met mensen wilde spelen.
Zij werd Lucky Moniek genoemd maar ze werd steeds meer unlucky.
“Met het winnen stijgt het verlies”, dacht ze bij zichzelf.
Ze probeerde dit verlies te beperken door opzettelijk te verliezen als ze met haar vriendinnen speelde, maar die hadden dat al snel in de gaten en trapten daar niet meer in. Toen hun schuld aan Moniek bijna weg was doordat Moniek expres verloor bleven de vriendinnen ook weg omdat ze niet met haar wilden spelen.
Het succes van het spel Lucky Strike zit hem in het toeval, want je wist nooit hoe de kaarten verdeeld zaten, en in de mogelijkheid om strategisch te spelen. Als je goed strategisch speelde kon je vaker winnen dan verliezen. Normaliter zorgde het toeval er echter voor dat de kans op winst of verlies ongeveer gelijk bleef. Moniek verstoorde dit evenwicht. Ze zag dat het geen toeval was. Haar zesde zintuig zag de wetmatigheid van het vallen van de kaarten. Ze zag dat de verdeling van de kaarten over de spelers ook geen toeval was en ze speelde daar op in. Ze wist dat het alleen maar toeval leek maar niet was.
Ze was niet dom en ze besefte maar al te goed dat iedereen om haar heen haar links liet liggen. Anderen vonden het wel leuk om door haar getrakteerd te worden op een terrasje maar een spelletje Elles was er niet meer bij.
Op een bijzonder moment maakte ze een plotseling einde aan deze situatie. Op de TV, bij de uitreiking van een belangrijke prijs van Lucky Strike, tachtigduizend euro, kondigde ze aan dat ze vanaf dat moment stopte met spelen. Ze gaf die hoofdprijs plus wat ze in eerdere wedstrijden op TV verdiend had, samen drie ton, weg aan een goed doel voor de armen in haar stad.
Toen haar gevraagd werd naar de achtergrond van haar succes en haar stoppen met spelen zei ze:
Toeval bestaat niet, winnen is verliezen en met het bezit stijgen de zorgen.