De dag begon vanochtend vredig. Het snurken stoorde me niet, ik luisterde ernaar en hoorde het vanzelf stoppen. Ik herinnerde me de droom levendig. We waren met een groep en deden een yoga oefening. We moesten rechtopstaan met een been gedraaid om het andere. En op een been. Dan de handen recht omhoog. Die moeten in voegen tussen stenen houvast zoeken en op het ene standbeen moesten we op de tenen gaan staan. Daarna de vingers los en de armen horizontaal. Dat even vasthouden, onbeweeglijk. Die dat het beste kon kreeg een mand met bloemen.
Ik ging een stokbrood halen, zette water voor de thee en ging douchen.
Daarna bedacht ik dat het nog lekker was, niet te warm en precies de goede tijd voor yoga, het was tien uur. Ik deed de vijf tibetanen. Dat bestaat uit vijf oefeningen die ik ieder vijftien keer doe. Daartussen door lag ik even languit en keek naar de wolkenloze lichtblauwe lucht. De zon scheen door de boom boven me en maakte de lichtgroene bladeren tot een glinsterend geheel.
Het was allemaal zo vredig dat ik nog wat bleef liggen en luisteren. Er was helemaal niets anders te horen dan het concert van de vogels. Niet teveel en niet te weinig vogels. Ik noemde zoiets laatst een symphonie zonder melodie, en dat is het. Een concert van een orkest is wel anders en niet mooier.
Daarna bedacht ik dat ik de meditatie van de aartsengelen wel eens kon gaan doen. Ik pakte mijn Ipad en zocht het op. Ik heb die meditatie vorig jaar september op een video gezet met muziek en filmbeelden van een zonsondergang en heel intrigerende pianomuziek. Daarna heb ik dat helemaal uit het oog verloren tot ik hem gisteravond toevallig tegenkwam. Ik luisterde ernaar maar dat werd geen succes. De wifi van de camping is hiervoor niet geschikt, en het werd haperend gespeeld. Hij staat op mijn site piet-van-meel.nl en dan onder multi-art.
Om half elf werd ze wakker. En haar ontbijt stond klaar, voor zover ik dat kan. Ik zei dat ik best wel weer eens aardbeien bij het ontbijt zou lusten. Ze zei dat dat misschien wel eens zou moeten kunnen omdat het er nu nog wel het seizoen ervoor is.
We spraken af haar favoriete route te fietsen, naar Cosne, rechts van het kanaal. Dat is een perfect fietspad en zonder auto’s. Ik zei dat ik ’s morgens de vogels had beluisterd en dat ik me afvroeg hoe het eigenlijk kan. Als een orkest zonder dirigent en zonder bladmuziek en zonder gestemd te zijn aan het werk gaat dan wordt je niet goed van die valse herrie. Voor vogels geldt hetzelfde: geen dirigent, geen bladmuziek, geen afgestemde instrumenten en toch klinkt het perfect. Hier ben ik nog lang niet uit, hoe dat kan.
We fietsten lukraak door een paar straten van Cosne en stonden ineens op een markt. De markt was net afgelopen en er stonden nog twee kramen waar opgeruimd werd. Het enige aan spullen dat er nog stond waren twee kratten. En wat zat er in? Aardbeien! Die hebben we dus meteen gekocht. Toeval? Als toeval niet bestaat wat is dan de boodschap hiervan?
Teruggekomen na bijna twee uur fietsen hebben we stokbrood met aardbeien gegeten.
Wat later werd ik weer ongeduldig en ging langs de Loire lopen. Langs de oever. De Loire slingert door haar bedding en waar de grootste stromingen de kant raken is de oever steil. Aan de andere kant zijn er overal strandjes, van grof zand en grind en keitjes. Naast de hoofdstroom zijn er zijstroompjes die overal langs slingeren. Het heeft iets weg van bloedvaten in een arm.
Tussen al die stromen zijn eilandjes. Sommige groot en met bomen begroeid maar de meeste zijn laag en komen maar net boven water. Het is echt een avontuur om zo langs de Loire te gaan. Als zo’n strandje voorbij is moet je een stroom door, soms wadend en soms zwemmend als het te diep is. Er was geen sterveling te bekennen. Zo heb ik twee uur gelopen en gezwommen en even wat in de zon gelegen. Zo wordt ik wel bruin, overal.
=================
We zijn vandaag precies drie weken van huis en beginnen aan onze vierde week.
Anne-Marie kan voor heerlijk eten zorgen. Daar kan geen restaurant tegen op. Jammer voor haar want ik vind het thuis altijd perfect en hoef niet zo nodig uit eten te gaan. Ook op de camping vind ze het leuk om dingen uit te proberen.
We begonnen vandaag met courgette soep, zelf gemaakt van courgettes. Er kwam een glaasje wijn uit een fles Costieres de Nimes 2012 aan te pas. Daarna werd de aubergineschotel uit de oven gehaald. Vervolgens werd het grill apparaat dat we gisteren op de rommelmarkt hadden aangeschaft voor vier hele euro’s aangezet. Daar zaten twee schalen bij om crepes in twee formaten te kunnen maken. Die hebben we ieder drie op. Compleet met bosbessen, poedersuiker en slagroom. Met koffie na.
Crepes met bosbessen.