Deel 5
Onder de douche, onder een heerlijke warme stroom water, zag ik ze ineens. Ze was maar heel even te zien, maar dat was juist des te meer wonderlijk. Heel even was ze mysterieus te zien en toen was ze weer weg.
De wanden van de douches zijn zoals op de meeste campings van een of ander dik hard kunststof. De warme damp zorgt voor condensvorming en als de condens dik genoeg wordt ontstaan er druppels. Als die druppels dik genoeg zijn gaan ze naar beneden glijden. Daarbij laten ze een glad spoor achter. Als ze een andere druppel raken veranderen ze van koers. Zo ontstaan er allerlei beekjes op die wand met her en der dikke druppels en met allerlei kris kras lopende sporen.
En ineens stond ze daar achter een gordijn van die beekjes. Heel wonderlijk. En als je even niet keek dan was ze weer weg. De condens is als een mist die haar maar gedeeltelijk liet zien. Of het leek ook wel op een waterval van een fijne waternevel waar vaag iets achter zichtbaar was.
Dit ga ik in glas-in-lood maken. De tekening die ik hier plaats is een heel beperkte weergave van wat het wordt. Het wordt heel transparant en kleurrijker dan ik nu kan weergeven. De mist en haar heel even verschijnen probeer ik erin te tonen.
===============
Gisteren heb ik het boek de alchemist van Paul Coelho gelezen. Dat had ik enkele jaren geleden al gelezen, en nu opnieuw. Wat kan die man fantastisch schrijven. Dat niet alleen maar ook wat een diepe en verstandige gedachten komen er in zijn boek voor. Over de jonge herder die zijn droom volgde, de liefde van zijn leven vond en weer verliet. En zo’n zin: “Ik draag de wind, de woestijnen, de oceanen, de sterren en alles wat er verder is geschapen, in mij”.
===============
Gisteren ook was de voetbalwedstrijd van Nederland tegen Australie. Ik kijk bijna nooit naar voetbal, maar gisteren wel. Wat een gedegenereerd gedoe. Ik moest denken aan de spelen in Rome. Daar leek het maar al te veel op. Daar vochten gladiatoren met elkaar en met leeuwen. Op leven en dood, meestal gingen er mensen of dieren dood. Alleen maar tot vermaak van het volk en om geen enkele andere reden. Het volk dat een kick beleeft aan bloed en dood van een ander. Als er een speler op een brancard van het veld wordt gedragen wordt er gewoon een andere pion in geschoven. Geen seconde medeleven met die gewonde, dat is gewoon zijn werk. Dat staat zo haaks op het denken over het leven zoals bijvoorbeeld Coelho beschrijft. Over de ziel die in alles en iedereen is, de idealen en de liefde. En naar zo’n respectloze oorlog tussen 22 mensen moeten dan miljoenen mensen zo nodig kijken!