That is free

We zijn in een all-inclusive hotel in Turkije. Geweldig. Vijf sterren en een paleis zoals ik niet eerder heb gezien. Het eten is perfect, de bediening en inrichting geweldig. Een groot zwembad van wel vijftig meter. Alles marmer en perfect in orde.

’s Morgens verlaat ik iedere dag mijn warme bed. Mijn vrouw is in diepe rust en hoort niets. Ik loop in een zwembroek naar beneden en duik in het koude water. Het is pakweg 18 graden want het is al laat in het seizoen. Zo’n koude duik verjaagt de nevelen van de wijn van gisteravond.

Het is niet iedere dag mooi weer. Integendeel: van de acht dagen gaan er twee vrijwel helemaal op aan de reis. Twee dagen hebben we de zon niet gezien, maar wel regen en onweer. De rest van de tijd was het prima.
Op regendagen ga ik naar de sauna. In het enorme sousterrain is een welnesscentrum, completer en luxer dan het mooiste welnessbedrijf in Nederland. Een en al marmer. Ik heb geen massage op die warme stenen tafels nodig maar ga telkens in de sauna. Er is een binnenbad voor de afkoeling maar ik prefereer het buitenbad.
De eerste keer dat ik er heen ging kwam ik bij de ingang bij een balie waar een man resideerde. Ik vroeg hem in het Engels “Is the sauna with or without clothing”. Ik verwachtte wel dat naakt in Turkije niet zou kunnen, maar vroeg het toch maar voor de zekerheid. Hij zei: “that’s free”.
Ik dacht: dat is mooi. Ik wilde doorlopen maar hij maakte me duidelijk dat ik moest wachten. Er kwam een vrouw in een soort verpleeg-tenue en die moest me de weg wijzen. Bij de sauna aangekomen wist ik het verder wel, wilde in de sauna gaan en deed mijn zwembroek naar beneden. Die vrouw raakte compleet in de war. Op allerlei manieren maakte ze me in alle staten duidelijk dat dit niet kon. Ik zei dat de man aan de balie had gezegd dat het ook zonder kleding toegestaan was. Nee, zei ze, dit is Turkije en hier gelden de islamitische regels. Alsof ik me daar nog niet van bewust was!
Ik zei: “nou dan hoeft het van mij niet meer: Ik zal daar een beetje gaan liggen zweten met kleren aan, dat gaat er bij mij niet in.” Ik liet haar staan en ging naar die balie-meneer. Ik zei : “je had toch gezegd “that’s free”. Hij zei dat het inderdaad geen geld kostte omdat het all-inclusive is…..

Dit voorval deed me denken aan een andere vakantie, enkele jaren geleden, toen in Zuid-Frankrijk. We waren op een camping, pakweg een kilometer vanaf het strand. Er was een asfaltweg naar het strand en aan het strand was weer een andere camping.
Ik ging iedere dag een of meer keren op mijn skates naar dat strand om er te zwemmen en te zonnen. Er liep ook een verharde weg door die camping aan het strand en meestal ging ik daar langs om naar het strand te skaten. Ik kwam dan op een rustiger deel van het strand aan.
Bijna altijd was het prachtig weer maar op een keer was het regenachtig met veel wind. In de caravan vertoeven met een boek en koffie is natuurlijk prima, maar dat is na een paar uur ook niet meer leuk. Dus trok ik mijn skates en mijn skatepakje aan. Een strak lycra fitness pakje met korte pijpjes en zonder mouwen. Meer vond ik niet nodig, want het regende nu niet.

Het was guur en winderig, maar ik vind het altijd nodig om stevig wat verse zuurstof in mijn lijf te krijgen. Bij het strand op mijn eigen plekje aangekomen deed ik de skates uit en omdat er verder toch niemand te zien was ook dat pakje. Ik had geen handdoek bij want dat was bij het zomerse weer nooit nodig geweest. Ik dook bloot de golven in en zwom een eind. Toen ik het wel weer genoeg vond ging ik naar de kant. Er was verder niemand te zien. Het was duidelijk geen strandweer.
Ik liep naar mijn skates en wilde dat pakje aantrekken. Maar dat was nergens te vinden. Ik keek overal maar zag het nergens. Ik keek nog of ik het op de golven zag drijven, maar nee dus. Daar stond ik. Helemaal bloot en met alleen mijn skates. Ik bedacht: “wat moet ik nu? Als ik zo naar de eigen camping skate, die kilometer over de weg en ik kom een politie tegen dan ben ik nat. Dan zetten ze me misschien wel in de gevangenis. Bloot skaten lijkt me ook wel leuk voor een keer, maar niet als dat strafbaar is. Wat dan?” Ik vond het ook nog jammer van dat pakje. Het zat lekker strak en was pas nieuw.
Ik nam een besluit, er zat niets anders op. Ik trok mijn skates aan en ging naar de strandcamping, bloot dus, op een zogenaamde textielcamping. Bij de eerste caravan klopte ik op de deur. Een Franse mevrouw deed open en maakte verwarde geluiden in het Frans. Mijn Frans is vrij beperkt maar ik kon haar toch duidelijk maken dat ik een broek van haar wilde lenen. Ze deed de deur dicht en verdween naar binnen. Ik wachtte en even later kwam ze terug met een zwemshort van haar man. Ik paste daar drie keer in. Ik denk dat haar man een dikke fransman was. Ik dankte haar hartelijk en zei dat ik het meteen terug zou brengen.
Ik ging skaten naar onze eigen camping en Anne-Marie snapte niet hoe ik in zo’n gekke short aan kwam skaten. Ik vertelde het haar en zei dat ik nu meteen weer terug moest naar die andere camping om dat short terug te brengen. Wacht even, zei ze. Even later had ze een stevige reep chocola in haar handen en zei dat ik die aan die Franse mevrouw moest geven. Wat later klopte ik weer op die deur van die Franse caravan en gaf haar dat short en die chocola. Nu met wat meer kleding om het lijf.