Sirsasana – de koning van de yoga-houdingen


Ik ben een boek van Robert Monroe aan het lezen. Aan het herlezen eigenlijk, want ik heb het pakweg 15 jaar geleden ook al eens gelezen. Daarin schrijft hij: als je een bepaald gevoel wilt hebben moet je in je herinnering teruggaan naar een situatie waarin je datzelfde gevoel had en het herbeleven. Dat wil ik eens uitproberen en ik zoek een prettige herinnering uit, een waarin ik op mijn hoofd stond. Het gevoel waar ik naar zoek is onder andere wat er dan met de benen gebeurt.

De herinnering was op een middag op een strand in Spanje. Geen wolkje te zien, zoals bijna altijd daar en best wel warm. Het zand van het strand was heet, bijna te heet voor blote voeten en ik wandelde op het naturistische strand, een eind weg van de drukte . Daar zocht ik een plekje op het brede strand, ver weg van de waterkant. Ik heb er namelijk geen zin in om als trekpleister te dienen van mensen die de hoofdstand iets bijzonders vinden en nadrukkelijk gaan kijken.

Eerst ging ik de zee in en lekker afgekoeld ging ik op die afgelegen plek op mijn hoofd staan. De druppels van het zeewater glijden over mijn huid naar beneden, maar tegelijk voor mijn gevoel glijden ze ook naar boven. Dat is een grappig en raar gevoel. Ik ga eerst rechtop staande met mijn rug naar de waterkant staan en als ik dan op mijn hoofd sta kijk ik naar de waterkant. Zo gaat dat nu eenmaal. Nog grappiger is het als er mensen langs de waterkant lopen. Voor mij is het net of die mensen onderste boven lopen en of hun benen heen en weer wuiven.

Even later ben ik droog en wordt ik steeds warmer. Dat is het echte genieten. Ik probeer niet te denken en ga na wat ik voel. Ik merk dat mijn benen totaal geen sturing vragen. Ik hoef daar helemaal niets aan te doen, ze staan compleet moeiteloos omhoog. Het voelt zo moeiteloos alsof ze liggen, maar ik voel wel dat ze loom en een beetje zwaar rechtop staan. Heel zachtjes deinen ze op en neer. Met geen enkel spiertje stuur ik die beweging bewust, het gaat helemaal buiten mij om.

Naar dit gevoel wilde ik teruggaan. Het is nu februari en een heel bijzondere dag want het is warm genoeg om buiten in de tuin die situatie op het strand te herbeleven, met de zon op mijn blote huid. Het is 17 graden.

Ik heb, al weer een tijd geleden, een glas-in-lood impressie gemaakt van mezelf, staande op mijn hoofd op het strand.

 

 

Ik zoek op internet op wat er met de bloeddruk in het brein gebeurt. Je zou denken dat die wel erg hoog wordt. Na deze tekst herhaal ik wat ik op internet vond.

In die tekst staat ook dat de hersenactiviteit sterk toeneemt. Dat is eigenlijk wat ik nou net niet wil. Om de gedachten zoveel mogelijk uit te schakelen probeer ik me te concentreren op de ademhaling. De ademhaling wordt al vrij snel steeds langzamer en zakt tot vijf keer per minuut. Daarna ga ik het aantal ademhalingen tellen. Na een tijdje dwaalt mijn aandacht voor het tellen af.

Ik heb mijn ogen gesloten. De zon staat er recht op gericht. Dan laat ik van een oog de oogleden een heel klein tikje luiken. Een flitsend gespetter van stralen en sterretjes is het gevolg. Mijn ooglid trilt heel snel en daardoor flitsen de sterretjes heen en weer. Het is een prachtig gezicht. Ik probeer het ook eens met het andere oog, daar is het effect minder. Dan weer met allebei de ogen, een heel klein beetje open ik de oogleden want de zon is fel. Het is een fascinerend gezicht en ik bedenk dat wij met alle technische wonderen zoiets moois nooit kunnen maken.

 

Ik bedenk hoe knap het is dat mijn lichaam zonder enige bemoeienis van mijzelf die benen zo moeiteloos recht omhoog houdt. Dat het met minuscule beweginkjes van spiertjes die benen in een nauwelijks zichtbare schommeling stil houdt. En dan weer bedenk ik dat alle eindeloze en fantastische eigenschappen van ons lichaam in een enkel DNA zitten. Zo klein en ver verstopt dat we het bestaan ervan pas sinds kort kennen. En dat dat DNA de aanpassingen gedurende de evolutie van honderden  miljoenen jaren in zich opneemt.

Ik zie in mijn ooghoeken donshaartjes op mijn armen. Dat is ook al zo’n onderwerp waar je mee bezig kunt zijn. Waarom hebben we die donshaartjes daar? Waarschijnlijk een restant van een vroegere evolutiefase toen de mens nog helemaal behaard was. Waarom is hij dat haar kwijt geraakt? En waarom hebben andere dieren in dezelfde omstandigheid hun haar niet afgeschaft? En waarom hebben we nog dat kleine beetje donshaar? En waarom op sommige plekken van het lichaam wel en op andere plaatsen niet? Ik heb gelezen dat in het DNA nog heel veel bouwinstructies zitten die verouderd zijn maar er eigenlijk per ongeluk zijn blijven zitten, vergeten zijn. Er zal wel geen dwingende reden zijn geweest om die instructies voor oksel- en schaamhaar weg te halen.

 

Mijn gedachten gaan terug naar de ademhaling en ik besef dat ik geen controle heb gehad over mijn gedachten en dat die zomaar wat ronddwalen zonder mijn bewuste denken. Dan merk ik dat ergens in mijn brein het tellen doorgegaan is en dat ik op negenenzestig zit. Prompt schieten mijn gedachten naar een glas-in-lood werkstuk dat ik zo genoemd heb: negenenzestig. Later zoek ik de foto en vind het. Het is gedateerd op 27-10-2011, op mijn verjaardag. Je ziet de zes en de negen in een onmogelijke illusie a la Escher.    Soixante neuf: niets is meer natuurlijk…..

Ik tel door en als mijn vingers een dood gevoel krijgen doordat ze al die tijd beklemd hebben gezeten is het na 22 minuten mooi geweest. Ik beweeg langzaam de benen naar beneden en laat de rest van mijn lichaam ook zakken.

15-2-2017 (de vijfde verjaardag van Stichting Sittard-creatieF)

 

 

 

 

========================================

 

Bijlage: De effecten van Sirsasana, de hoofdstand.
1: Koning der Asana’s: geneeskracht
Je Hersenen, ruggegraat en zenuwstelsel worden voorzien van een rijke, verse bloedtoevoer. Alle lichaamfuncties worden hierdoor versterkt en verfrist. Daardoor wordt de hoofdstand wordt ook wel de koning van de asana’s genoemd, omdat deze wordt gezien als een meester in het genezen van ziektes.
2: Hormoonhuishouding in balans
De hypofyse, het orgaan dat je kan zien als de dirigent van onze hormoonhuishouding, krijgt een boost. Dit orgaan bevindt zich in het midden van je hoofd bevindt. Tijdens de hoofdstand komt er wat meer druk op het hoofd en activeer je de hypofyse dus weer een beetje. Tevens wordt je bijnier gereinigd, wat er voor zorgt dat je minder stresshormoon aanmaakt en meer gelukhormoon. Je wordt dus heel blij van een hoofdstandje op z’n tijd. 
3: Een stralende huid
Het is een natuurlijke facelift. Doordat je letterlijk je systeem even op de kop zet, gaan er meer voedingsstoffen en zuurstof naar je hoofd. Heel goed voor een zachte en stralende huid! 
4: Een mooie bos haar
Men beweert dat je minder snel grijs haar krijgt van deze houding. Wederom doordat er meer zuurstof en voedingsstoffen naar je hoofd gaan. 
5: Een rustige geest, betere concentratie en meer zelfvertrouwen
De hoofdstand brengt rust in je geest, verhoogd beheersing over emoties en gedachtes, verbeterd concentratie en de werking van de zintuigen. Deze houding zorgt ervoor dat je beter gegrond bent en verhoogt je zelfvertrouwen. Toen ik voor het eerst de hoofdstand oefende kwam ik al snel angst tegen. Maar door balans te zoeken in de houding, voelde ik rust in mijn lichaam en geest.  

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *