Blog-berichten

Zij wilden een glas-in-lood werkstuk in een tussendeur, tussen de woonkamer en de hal. Hun interieur had blauw als hoofdaccent, in een bepaalde tint blauw. Verder wilden ze aard-kleuren laten terugkomen. Als ontwerp wilden ze graag iets dat feestelijk overkomt. We zijn een ontwerp overeengekomen dat je hiernaast verwerkelijkt ziet. Afmeting circa 50 x 120

Het is intussen geplaatst en de foto’s staan nu ook in de groep mathematisch

Follow

We zijn in een all-inclusive hotel in Turkije. Geweldig. Vijf sterren en een paleis zoals ik niet eerder heb gezien. Het eten is perfect, de bediening en inrichting geweldig. Een groot zwembad van wel vijftig meter. Alles marmer en perfect in orde.

’s Morgens verlaat ik iedere dag mijn warme bed. Mijn vrouw is in diepe rust en hoort niets. Ik loop in een zwembroek naar beneden en duik in het koude water. Het is pakweg 18 graden want het is al laat in het seizoen. Zo’n koude duik verjaagt de nevelen van de wijn van gisteravond.

Het is niet iedere dag mooi weer. Integendeel: van de acht dagen gaan er twee vrijwel helemaal op aan de reis. Twee dagen hebben we de zon niet gezien, maar wel regen en onweer. De rest van de tijd was het prima.
Op regendagen ga ik naar de sauna. In het enorme sousterrain is een welnesscentrum, completer en luxer dan het mooiste welnessbedrijf in Nederland. Een en al marmer. Ik heb geen massage op die warme stenen tafels nodig maar ga telkens in de sauna. Er is een binnenbad voor de afkoeling maar ik prefereer het buitenbad.
De eerste keer dat ik er heen ging kwam ik bij de ingang bij een balie waar een man resideerde. Ik vroeg hem in het Engels “Is the sauna with or without clothing”. Ik verwachtte wel dat naakt in Turkije niet zou kunnen, maar vroeg het toch maar voor de zekerheid. Hij zei: “that’s free”.
Ik dacht: dat is mooi. Ik wilde doorlopen maar hij maakte me duidelijk dat ik moest wachten. Er kwam een vrouw in een soort verpleeg-tenue en die moest me de weg wijzen. Bij de sauna aangekomen wist ik het verder wel, wilde in de sauna gaan en deed mijn zwembroek naar beneden. Die vrouw raakte compleet in de war. Op allerlei manieren maakte ze me in alle staten duidelijk dat dit niet kon. Ik zei dat de man aan de balie had gezegd dat het ook zonder kleding toegestaan was. Nee, zei ze, dit is Turkije en hier gelden de islamitische regels. Alsof ik me daar nog niet van bewust was!
Ik zei: “nou dan hoeft het van mij niet meer: Ik zal daar een beetje gaan liggen zweten met kleren aan, dat gaat er bij mij niet in.” Ik liet haar staan en ging naar die balie-meneer. Ik zei : “je had toch gezegd “that’s free”. Hij zei dat het inderdaad geen geld kostte omdat het all-inclusive is…..

Dit voorval deed me denken aan een andere vakantie, enkele jaren geleden, toen in Zuid-Frankrijk. We waren op een camping, pakweg een kilometer vanaf het strand. Er was een asfaltweg naar het strand en aan het strand was weer een andere camping.
Ik ging iedere dag een of meer keren op mijn skates naar dat strand om er te zwemmen en te zonnen. Er liep ook een verharde weg door die camping aan het strand en meestal ging ik daar langs om naar het strand te skaten. Ik kwam dan op een rustiger deel van het strand aan.
Bijna altijd was het prachtig weer maar op een keer was het regenachtig met veel wind. In de caravan vertoeven met een boek en koffie is natuurlijk prima, maar dat is na een paar uur ook niet meer leuk. Dus trok ik mijn skates en mijn skatepakje aan. Een strak lycra fitness pakje met korte pijpjes en zonder mouwen. Meer vond ik niet nodig, want het regende nu niet.

Het was guur en winderig, maar ik vind het altijd nodig om stevig wat verse zuurstof in mijn lijf te krijgen. Bij het strand op mijn eigen plekje aangekomen deed ik de skates uit en omdat er verder toch niemand te zien was ook dat pakje. Ik had geen handdoek bij want dat was bij het zomerse weer nooit nodig geweest. Ik dook bloot de golven in en zwom een eind. Toen ik het wel weer genoeg vond ging ik naar de kant. Er was verder niemand te zien. Het was duidelijk geen strandweer.
Ik liep naar mijn skates en wilde dat pakje aantrekken. Maar dat was nergens te vinden. Ik keek overal maar zag het nergens. Ik keek nog of ik het op de golven zag drijven, maar nee dus. Daar stond ik. Helemaal bloot en met alleen mijn skates. Ik bedacht: “wat moet ik nu? Als ik zo naar de eigen camping skate, die kilometer over de weg en ik kom een politie tegen dan ben ik nat. Dan zetten ze me misschien wel in de gevangenis. Bloot skaten lijkt me ook wel leuk voor een keer, maar niet als dat strafbaar is. Wat dan?” Ik vond het ook nog jammer van dat pakje. Het zat lekker strak en was pas nieuw.
Ik nam een besluit, er zat niets anders op. Ik trok mijn skates aan en ging naar de strandcamping, bloot dus, op een zogenaamde textielcamping. Bij de eerste caravan klopte ik op de deur. Een Franse mevrouw deed open en maakte verwarde geluiden in het Frans. Mijn Frans is vrij beperkt maar ik kon haar toch duidelijk maken dat ik een broek van haar wilde lenen. Ze deed de deur dicht en verdween naar binnen. Ik wachtte en even later kwam ze terug met een zwemshort van haar man. Ik paste daar drie keer in. Ik denk dat haar man een dikke fransman was. Ik dankte haar hartelijk en zei dat ik het meteen terug zou brengen.
Ik ging skaten naar onze eigen camping en Anne-Marie snapte niet hoe ik in zo’n gekke short aan kwam skaten. Ik vertelde het haar en zei dat ik nu meteen weer terug moest naar die andere camping om dat short terug te brengen. Wacht even, zei ze. Even later had ze een stevige reep chocola in haar handen en zei dat ik die aan die Franse mevrouw moest geven. Wat later klopte ik weer op die deur van die Franse caravan en gaf haar dat short en die chocola. Nu met wat meer kleding om het lijf.

Follow

Vandaag ben ik heel vroeg wakker geworden. Zo vroeg dat het nog helemaal donker was.

Na het opstaan, wassen , aankleden en eten is het nog steeds vroeg en ik ga naar buiten.

Het is zomer en de vogels kwetteren druk en het eerste schuchtere licht komt in het oosten tevoorschijn, heel donker rood. Een streepje tussen de zwarte hemel en heuvels.

Het is niet koud en ik ga zonder jas of trui wandelen. Na een korte wandeling kom ik bij een punt waar ik over de vallei uit kijk. Net over de rand van de toppen van de heuvels in de verte wordt de streep rood licht groter en dat gaat al het zwart en donkerte een beetje verdrijven. De contouren worden het en der zichtbaar. Over de vallei ligt als het ware een deken van mist. Ik kijk eigenlijk van boven neer op een wolk. Op een punt, bijna in het midden steekt een scherpe punt van de torenspits van het dorp door die deken heen. Die torenspits heeft een zwakke rode gloed over zich van het eerste licht.

Ik loop verder over een bochtig pad langs de helling van de heuvel en komt geleidelijk aan wat hoger. Door een draaiing van het pad is het zonlicht even buiten beeld en na een bocht komt dat weer tevoorschijn. De zon is nu zelf een heel klein beetje boven de heuveltop gekomen en er is ineens veel meer licht. Er zijn nog een paar wolken en aan de randen van die wolken is er een feest van contrasten. De wolken zijn grijs tot bijna zwart en langs randen schieten de zonnestralen alle kanten op. Het meeste licht is oranje in allerlei tinten, met flarden van rood, rose en paars. De zon zelf is donker geel, het licht eronheen is rood en naar boven toe wordt het steeds lichteen gaat het oranje worden. Nog weer hoger komen de eerste vlekken geel tussen de wolken.

Ik wandel verder en geniet van de frisse lucht. De stilte wordt alleen verbroken door een concert van vogels en een paar vogels vliegen door het vroege zonlicht. De vallei met het dorp is achter me en is niet meer te zien. In de plaats daarvan zie ik akkers met jong mais en grasvelden. Het pad loopt tussen het bos aan de linkerkant en de akkers en weilanden rechts van me. Links van me zijn de hellingen van de heuvels en rechts kan ik in de verte kijken.

De zon is weer hoger en is al helder aan het schijnen. Ik kan er niet meer recht in kijken. Allerlei tinten van groen omringen me. Donkere tinten groen van de bomen en struiken en lichtere kleuren groen van het mais en het gras. Tussen het gras staan her en der groepen gele bloemen. Er is helemaal niets dat de rust verstoort. Er zijn geen koeien in de weiden. Er is geen geluid van auto’s of andere geluiden van mensen, dat zijn dingen van een andere wereld. Ver van deze wereld.

Ik loop steeds maar verder en nader het punt waar ik ga omkeren. Ik heb nu bijna twee uur gelopen en dat is genoeg. De zon klimt steeds wat hoger en de gele en oranje tinten licht zijn weg . In de lucht zijn die enkele wolken van daarstraks verdwenen en de lucht is in de verte lichtblauw en kleurt naar boven toe meer donkerblauw. Het wordt lekker warm en ik voel bijna hoe de natuur zich voedt met het licht, hoe het groeit en hoe de uiteinden van de knoppen zich openvouwen en uitrekken in de warmte en het licht.

Ik heb zin om even uit te rusten. Ik loop de wei in, trek wat kleren uit en ga op het gras liggen. Ik strek mijn armen en benen languit en laat de warme zon op me komen. Ik geniet van de warmte, de rust en stilte, de stilte van de natuur en het geluidloze groeien en bloeien. Ik doe mijn ogen luikend open en zie de zee van klaprozen om me heen. Er is geen zuchtije wind en de klaprozen staan star en stil te wachten. Tot in de verte is er groen en rood en blauw. Dit is het leven en de energie en liefde die dit alles mogelijk maakt.

Na een tijdje stap ik weer eens op.

Ik wandel terug over het pad en de zomerzon wordt warmer en lichter. Het lijkt niet meer op het licht van daarnet. De zon lijkt wel een stralende bron van energie die alle kleuren verbleekt. Alle geel en groen en blauw komt bij elkaar. Alle liefde en groei en energie geven een blik op het inzicht dat ik zie wat er echt is. En dat dat meer is dan materie.

Na nog weer een uur lopen kom ik terug, ben thuis en ga naar binnen. Ik pak een glas wijn en ga ervan genieten op de bank.

De overgang is heel resoluut: van het felle licht buiten naar de donkerte van mijn kamer. Ik zit op de bank en zie de nagalm nog van daarnet, met alle licht en warmte.

Ik ga zitten op de bank in een houding van overgave en van luisteren. En dan zie ik mezelf, een eindje van me vandaan, in een spiegel. Ik zie dan mezelf als was ik iemand anders en zie een persoon die onschuldig in een spiegel afwacht op wat komen gaat. Ik zit in een kamer in de bergen en voel de energie om me heen, de opgekropte energie van de zon. De zon die ontwaakte, die over de toppen van de heuvels kroop, die de betovering van rood en oranje en geel gaf, die het liefderijke groen teweegbracht en die het schreeuwende blauw overstraalde.

Die zon is nu buitengesloten maar de energie laat zich niet door muren weerhouden. De energie vult de kamer . De kamer is een vat dat helemaal gevuld is met energie die erom vecht om zich te kunnen laten gaan.

En in het centrum daarvan zitten mijn spiegelbeeld in de nis en ikzelf.

Door mijn ervaringen bij het wandelen, de ervaring van energie en liefde in de kamer, komt er opeens een plotseling begrijpen van alles wat er is. Alles is overduidelijk en mooi en vanzelfsprekend, Ik ben in een toestand van alles begrijpen en ik ben opgenomen in een toestand waar geen plaats is voor iets anders dan eenheid en liefde. En heel veel kleuren en vormen van energie en leven..

Dit is een ervaring uit een ver land die ik nooit meer zal vergeten.

(dit werkstuk is gekocht door Mona, zie www.monapauline.com )

17-2-2017

Follow

Met de titel “Licht, lijnen en kleuren” kun je heel veel aanduiden. Nu geen glas-in-lood maar een wandversiering. Ik gebruikte in de cirkel 32 ongekleurde lampjes en in het midden 22 gekleurde. Het is 110 cm in het vierkant.

De cirkel is gevormd door 32 plastic kapjes in een stel kleuren, onregelmatig verdeeld.

In het midden zijn constructies van telkens vijf RVS strips die circa 4 cm omhoog gebogen zijn.

Ze zijn samen 0,5 watt dus als ze een jaar lang continu aan zijn gebruiken ze voor 2 euro energie.

Follow

Nienke en Noa ( 7 jaar). Het spreekwoord is: “kinderen spreken de waarheid”.

Follow