Op vacantie in 2014 – deel 6

Tocht in de ongerepte natuur

Vandaag heb ik weer een tocht door het Loire-dal gemaakt. Weer een andere route en nu voor de vierde keer. Het Loire-dal is een natuurreservaat, dat overigens vrij toegankelijk is. Eigenlijk ligt onze camping op een grensvlak tussen dat natuurreservaat en de stad. Als de camping nu nog aangelegd zou moeten worden zou dat niet meer lukken. Het is een gebied van tientallen kilometers lang. Bij onze plaats is het de smalste plek. Daar is ook de rivierbedding het smalst. Daarom is de stroming er ook het sterkst. Op de eerste dag dat ik de Loire over zwom wist ik dat nog niet.

Het is een beschermd gebied en daarom zijn er bijvoorbeeld heel veel vogels. Ik verbaasde me eerder al over de concerten van de vogels, nu begrijp ik het beter. We zitten hier in een soort vogelparadijs. We kijken vanaf onze kampeerplaats door het hek recht op de rivier en de strandjes aan de overkant.

Ik vertrok in zwembroek en op teenslippers vanaf de camping (1). Ik nam nu een route stroomafwaarts en stak een grote zijtak over ter hoogte van het eiland (2). Dat eiland is zo groot dat het een naam heeft: Ile de Constant. Deels kon ik dat lopend oversteken  en op een gegeven moment moest ik zwemmen. Zwemmen met teenslippers aan lukt echt niet. Daarom heb ik een koord bij en de slippers bind ik dan om mijn middel.

Er is een lang zandstrand langs dat eiland , onderbroken door stukken waar het water maximaal een halve meter diep is. Een eind verder stopt dat strand en is de oever nauwelijks begaanbaar. Dus steek ik over naar een strand aan de andere kant (3). En weer een eind verder is het andersom en ben ik weer op een strand op het eiland (4). Ik heb het gevoel dat het zo wel ver genoeg is. Ik heb overigens geen horloge aan. Daar ben ik mee gestopt toen ik niet meer hoefde te werken, en dat is al heel lang, langer dan ik vroeger durfde te hopen. Over het eiland heen loopt een lege rivierbedding. Die zal in het regenseizoen wel stevig stromen, maar nu is het een prachtig geheel, tussen de bomen en struiken.

Je waant je alleen op de wereld. Op het einde hiervan, aan de oevers van het eiland, zijn die oevers steil en dicht begroeid. Dus komt hier de volgende oversteek. Dit is de Loire tak met de meeste waterdoorstroming en bij (5) kom ik aan de overkant van de Loire. Ongerepte natuur Daar ontstaat een probleem, dat had ik moeten voorzien. Het blijkt namelijk dat de oever steil omhoog gaat en wat erger is, hij is flink begroeid met hoog gras en planten.

Ik zag een plek waar dik gras me uitnodigde om eens lekker op mijn rug in de zon te gaan liggen. Op die uitnodiging ging ik graag in.

Daarna ging het verder, in het begin ging het nog wel, ik liep door het gewas dat tot mijn middel kwam, maar gaandeweg werd het steeds vervelender. Het begon op struikgewas te lijken waar mijn onbeschermde lichaam niet goed mee om kon gaan. Ook kwamen er daar ineens stekende muggen. Die kon ik wel stukslaan maar er waren genoeg reservetroepen. Ik overwoog terug te gaan maar dat was ten eerste een heel eind en ten tweede zou ik dan bij water komen waar ik tegen de stroom op zou moeten zwemmen om een strand te bereiken. Dus ging ik maar door.

Op een gegeven moment zag ik dat er gras plat lag, daar had ooit een terreinwagen gereden (6). Dat spoor ben ik gaan volgen. Ik merkte dat dat spoor verder van de rivier af draaide maar dat nam ik maar voor lief. Dat spoor ging over op een spoor dat zo te zien vaker gebruikt werd en toen kon ik gewoon doorlopen.

Wat later kwam ik langs een weiland met koeien en ging het pad over in een onverharde landweg. Ik bleef dat volgen door een prachtig bos. Bezaaid met grote varens en tussen de hoge bomen schitterde de wolkeloze blauwe hemel.

Uiteindelijk kwam de weg in beeld die naar de grote brug over de rivier liep (8). Het leek me beter om niet via die brug over te steken en liep over het brede strand naar het water (9) en stak daar over.

Ik kwam terug bij de caravan en Anne-Marie had niet meer met het eten op me gewacht, ik was ongeveer anderhalf uur weggeweest, van een tot rond half drie, met een tocht van 6 kilometer.