Sudoku

Beschrijving

Sudoku

Ik heb een heel interessant boek gelezen over filosofie. Daarin wordt duidelijk gemaakt hoe beperkt onze waarnemingen van de wereld zijn. We zien alleen maar met onze zintuigen terwijl de werkelijkheid met een oneindig groter aantal waarnemingsmogelijkheden waargenomen zou kunnen worden. Maar dat kunnen we nu eenmaal niet.

Alles wat we waarnemen is al anders geworden in de tijd die onze ogen en hersenen nodig hebben om er een beeld van in onze geest te vormen. Dat beeld wordt ook nog eens gekleurd door onze opvoeding, cultuur en gesteldheid en is in andere ogen weer anders.

Iemand met meer mogelijkheden tot waarnemen zou de werkelijkheid wel eens totaal anders kunnen ervaren.

Ik wisselde van het lezen van dat boek naar het oplossen van een Sudoku puzzel en er brak een lichtje bij me door.

Als je zo’n puzzel oplost vind je met vallen en opstaan de oplossing voor een vakje. Je weet dat iedere verandering door zo’n oplossing weer mogelijkheden geeft die er eerst niet waren. Er is een kettingreactie van mogelijkheden. Als je een beginner in het oplossen van die puzzels bent, doe je er een tijd over om een volgend vakje in te kunnen vullen. Als je meer gevorderd bent gaat dat wat sneller. Maar altijd heb je er wat tijd voor nodig om vakje na vakje in te vullen. Meer stapjes vooruit lukt misschien wel eens, maar allemaal tegelijk, dat is denk ik niemand gegeven.

Ook weet je met zekerheid dat er maar één oplossing mogelijk is. Nooit twee of meer. Dus iedere begincombinatie leidt noodgedwongen tot slechts een oplossing. Iemand met veel meer capaciteiten dan wij zou die oplossing meteen moeten kunnen zien.

Theoretisch moet dat kunnen maar, voor zover ik weet, kan niemand dat. Zo zouden we theoretisch de werkelijkheid ook in zijn echte verschijning moeten kunnen zien als we de capaciteiten hadden. Maar dat is nu eenmaal niet zo en dus moeten we stapje voor stapje strompelen om gaandeweg dat ene juiste beeld te vormen.

Het mooie bij Sudoku is dat iedere mogelijke beginconfiguratie uniek is en dat er tegelijk maar slechts een oplossing toestaat. Dat klopt ook met de werkelijkheid als we die zouden kunnen waarnemen in zijn echte vorm en niet vervormd door de beperktheid van onze waarneming.

Ieder beginconfiguratie is uniek en dus tegelijk ook volmaakt alleen kunnen wij dat er niet in zien. Op deze manier bezien is een sudoku puzzel een prachtig symbool van de werkelijkheid en de beperktheid van ons waarnemen en dus ook van de relativiteit van onze meningen en visie.

Ik veranderde de puzzel-opgave van cijfers in een met de kleuren van de chakra”s en kreeg dit voor ogen. Deze puzzel zou je door hem met kleuren in te vullen ook moeten kunnen oplossen.

Er zijn bijna ontelbaar veel verschillende sudoku-beginconfiguraties mogelijk en al die mogelijke beginplaatjes die nog allemaal onvolmaakt want onvolledig zijn, hebben allemaal slechts één en nooit meer dan een werkelijke eindconfiguratie. Dat lijkt erg veel op de wereld die we kennen en zoals sommigen denken dat die wereld zou zijn als we de waarnemingsmogelijkheden hadden.

Deze sudoku opgave ook symbool zou kunnen staan voor onze levensopgave. Dan lijken 9 x 9 = 81 veldjes voor 6 miljard mensen wel weinig. Je zou denken dat dan misschien wel erg veel mensen dezelfde opgave hebben. Dat heb ik nagerekend: er zijn meer dan 31 miljard mogelijke combinaties.